De foto werd onlangs opgemerkt door de dochter van Henri Louis ('Hans') Rambonnet. Ze mailde me dat ze als klein meisje haar vader in zijn werkplaats bezig zag terwijl hij de grepen aan het maken was. Omdat Google geen uitkomst bood en ik erg benieuwd was naar meer informatie, bood ze aan om haar familie te raadplegen.
Hierbij een klein eerbetoon aan deze bijzondere vergeten vakman.
Hans Rambonnet werd in september 1965 door de Vries Robbe gevraagd om - op basis van het logo van de Doelen - ornamentale deurgrepen te ontwerpen. Hij heeft er ongeveer 50 stuks van gemaakt. Ze zijn van wengé met een roestvrijstalen inleg. Om het staal naadloos in het hout te verzinken had hij een geheime methode ontwikkeld, die hij die hij ook voor kleinere sieraden gebruikte.
Een foto van de mallen:
En een prototype (nog zonder de drie karakteristieke cirkels):
In mei 1966 ging hij de grepen afleveren bij de Doelen. Voor de deur kreeg hij meteen een boete, maar hij ging naar het politiebureau om dit met een verhaaltje te voorkomen en dat lukte hem ook nog. Volgens zijn dochter kon je dat wel aan hem overlaten! Ze beschrijft hem als "een indrukwekkende verschijning. Bijna twee meter lang en ook niet zo heel dun, een mooie kop en een enorm aardige (maar ook eigenwijze) man met humor! Een echte heer!! "
Hans Rambonnet werd in 1923 geboren. Al van jongs af aan maakte hij dingen met zijn handen. De oorlog heeft veel invloed gehad op zijn leven. Het grootste gedeelte zat hij ondergedoken. Uitgerekend op 5 mei 1945 werd hij, toen hij in Canadese dienst was, bij een voedseltransport door de duitsers opgepakt en het bos ingeleid om gefusilleerd te worden. Door een ongelooflijk toeval gebeurde dit niet.
Als de oorlog er niet tussen was gekomen was hij waarschijnlijk een opleiding tot goudsmid of de kunstacademie gaan volgen. Na de oorlog kwam het er niet meer van en heeft hij aanvankelijk gewone banen gehad. In de 50er jaren heeft hij zich steeds meer toegelegd op het ambacht wat hij wilde uitoefenen en in de jaren daarna heeft hij zichzelf alles geleerd wat er maar te leren viel op het gebied van o.a. hout- en metaalbewerking, inlegwerk, antiek-restauratie en edelsmeden.
Sieraden van zilver en perspex:
Rambonnet maakte voornamelijk unica's in opdracht van particulieren en gaf cursussen pottenbakken en sieraden maken. Het werk was lichamelijk zwaar en financieel leefde hij in de marge van het bestaan. Maar de geestelijke vrijheid en rijkdom die de onafhankelijkheid als kleinschalige 'handvaardige' hem gaf was hem alles waard. Het was een ambachtsman zoals je die nu helaas nauwelijks meer tegenkomt. Een echte vakman, die het grootste deel van zijn leven in zijn enorme werkplaats vol machines in Warnsveld door mocht brengen.
Hans Rambonnet is in 2000 gestorven.
